เนื้อเพลง คนดื้อรั้น - โรส ศิรินทิพย์ หาญประดิษฐ์

เป็นอะไรมากไหม ทำไมชอบไปถามไถ่
ห่วงใยเขาแล้วได้อะไร
คนที่น่าสงสารควรเป็นฉันเองใช่ไหม
ไม่เคยเข้าใจ ไม่เคยเปลี่ยน

ทักทายไปอีกแล้ว อย่าทำให้เขาลำบากใจซ้ำๆ
ควรฉันควรจะลืม เจ็บแค่ไหนไม่เคยจะจำ
กลับทำเหมือนเรามีกันและกันดังเดิม

ทำไม ทำไมต้องฝืนไปเจอหน้าเขา
รู้ก็รู้ว่าเสียเวลาเปล่า เขาไม่แคร์ไม่รักกัน
ทำไมนิสัยไม่ดีเป็นคนดื้อรั้น
แค่กลั้นน้ำตายังไม่ไหว พบเขาก็มีแต่ปวดใจ
ลืมไปรึไงเขาไม่ใช่ของเรา

ทักทายไปอีกแล้ว อย่าทำให้เขาลำบากใจซ้ำๆ
ควรฉันควรจะลืม เจ็บแค่ไหนไม่เคยจะจำ
กลับทำเหมือนเรามีกันและกันดังเดิม

ทำไม ทำไมต้องฝืนไปเจอหน้าเขา
รู้ก็รู้ว่าเสียเวลาเปล่า เขาไม่แคร์ไม่รักกัน
ทำไมนิสัยไม่ดี เป็นคนดื้อรั้น
แค่กลั้นน้ำตายังไม่ไหว พบเขาก็มีแต่ปวดใจ
ลืมไปรึไง เขาไม่ใช่ของเรา

ให้ความต้องการของหัวใจอย่างเดิมเสมอ

ทำไม ทำไมต้องฝืนไปเจอหน้าเขา
รู้ก็รู้ว่าเสียเวลาเปล่า เขาไม่แคร์ไม่รักกัน
ทำไมนิสัยไม่ดี เป็นคนดื้อรั้น
แค่กลั้นน้ำตายังไม่ไหว ยิ่งพบยิ่งมีแต่ปวดใจ

ควรจำเอาไว้ว่าความรักเราจบแล้ว
อย่าไปพบเจอให้ใจต้องช้ำเลย